Lieve gemeenteleden,

Hoe gaat het met jullie? Ik houd deze vraag erin en ik blijf het fijn vinden om er antwoorden op te horen!
Over vaak herhaalde zinnen gesproken: hoe vaak zeggen we tegenwoordig niet “dit gaat ook al niet door”? Dit weekend kunnen we weer wat aan de lijst toevoegen: de Pinksterviering op het scoutingterrein in Akersloot zullen we een jaartje moeten missen. En er zullen ook heel wat familieweekenden in het water vallen, en dat met dat zomerse weer. Zelf zou ik deze donderdag en vrijdag op Hydepark hebben gezeten, het conferentiecentrum van de Protestantse Kerk, voor de afsluiting van de primaire nascholing die ik dit jaar volgde. Ook dat is alleen in een afgeslankte, digitale vorm doorgegaan.
Toch leuk om daar nog even iets over te vertellen. Ik heb een jaar lang opgetrokken met een paar andere beginnende predikanten. Het is alleen al leuk om iets van anderen te horen, in heel andere plaatsen in Nederland, in heel andere kerkgemeenschappen, maar uiteraard ook met heel veel overeenkomsten. In mijn eigen leerproces stond het beeld van de boom die wortelt centraal. Dat is natuurlijk niet voor niets, want ik zie bijna niets anders als ik hier naar buiten kijk. Ik was zo’n typische stedeling die geen benul had van alles wat fluit, vliegt, in verschillende seizoenen bloeit, en tot diep in de grond wortelt. Niet dat ik daar nu zo’n expert in ben – voor groene vingers hoeft deze tuin niet zo bang te zijn - maar ik voel me hier een stuk meer verbonden met alles wat leeft, en het ritme van de seizoenen.
Over dat beeld van die boom kun je natuurlijk eindeloos blijven associëren. In de Bijbel komt het ook vaak terug. De boom in Psalm 1 bijvoorbeeld, die wortelt aan stromen van levend water en vrucht draagt op z’n tijd. Het aantrekkelijke van een boom – zeker van die enorme joekels – vind ik dat hij al tijden lang stevig staat, met prachtige vertakkingen richting de hemel, en waarschijnlijk net zoveel onzichtbare wortels in de grond. Als jonkie kan ik daar alleen maar met bewondering naar kijken. Maar ondertussen merk ik wel dat ik hier ook geworteld raak, in de gemeenschap, in het werk, in deze omgeving… En de kerk hier in Uitgeest-Akersloot zie ik ook als zo’n boom, een boom met stevige wortels, prachtige vertakkingen en goede vruchten. Eentje die staat aan dat stromende water: bronnen van geloof, woorden van God, handvatten voor het goede leven. Dat beeld geeft mij vertrouwen. Deze tijd kunnen we zomaar als een storm ervaren, maar die boom kan wel tegen een stootje, en die bron is nog niet opgedroogd. Dus laat die Pinksterwind maar door deze boom waaien en de duif een plekje vinden in haar takken!
Een goed Pinksterweekend gewenst!
Met een hartelijke groet,
ds. Evelien Plaisier