Lieve gemeenteleden,

Hoe gaat het met jullie?
Komende week staan 4 en 5 mei op de kalender. Een week van herdenken en vieren. 75 jaar vrijheid. Voor Samen Onderweg heeft iedereen de kans om daar iets over te schrijven, over die vrijheid. Ik kijk ernaar uit om jullie bijdragen te lezen. Als je nog niets hebt ingestuurd: tot en met aanstaande donderdag heb je de kans om iets bij de redactie aan te leveren.
Ik denk dat iedereen iets over vrijheid kan vertellen. Want wat vrijheid is, leren we volgens mij niet door het woord op te zoeken in een woordenboek, maar door ervaring, door het leven zelf. En het gaat ook wat verder dan “vrijheid, blijheid” of het idee van “yolo, ik doe lekker waar ik zin in heb”. De Middeleeuwse Joodse geleerde Maimonides beweerde zelfs dat er generaties overheen gaan om mensen te leren wat vrijheid is. Volgens hem is dat ook de reden dat het volk dat bevrijd werd uit Egypte, een omweg moest maken in de woestijn. Je kunt wel van de ene op de andere dag bevrijd worden, maar het is een lange weg om in vrijheid te leren leven.
Toch kun je misschien wel scherper zien wat vrijheid is als je het tegenovergestelde hebt meegemaakt. In het kader van 5 mei is het tegenovergestelde van vrijheid natuurlijk oorlog, het leven tijdens de bezetting. Ik ben echt heel dankbaar dat ik dat niet zelf heb meegemaakt en dus niet weet wat oorlog is. Maar met de wijsheid van Maimonides, en door de verhalen van ooggetuigen, zie ik het wel als mijn opdracht om in vrijheid te leren leven. En als je het zo bekijkt, is vrijheid niet iets wat we nu eenmaal hebben zolang er geen oorlog is. Ik zou nog wel meer tegenstellingen van vrijheid kunnen noemen: slavernij, verslaving, isolement, schuld(en), beklemmende angst, bedrog, gevangenschap, uitsluiting, censuur, begrenzing, inperkingen door opgelegde normen, druk en verwachtingen. We kennen allemaal vormen van onvrij zijn. In vrijheid leven is een hele grote opdracht. Vrij zijn betekent niet dat je je altijd zo vrij voelt. En je kunt in alle vrijheid keuzes maken die jezelf on anderen onvrijer maken. Maar je kunt je eigen vrijheid ook vrijwillig inperken om de vrijheid van anderen juist te vergroten. Een persoonlijk offer brengen, in alle vrijheid, en uit liefde, zou dat de ultieme daad van medemenselijkheid zijn? Het zal vast niet voor niets zijn dat dat soort heldendaden altijd zo’n indruk maken, en dat dat verhaal van opoffering en bevrijding het hart van ons geloof vormt. Vrijheid is niet alleen een grote opdracht, het is ook een heel bijzonder geschenk. 
Ik mijmer gewoon nog even verder, terwijl u me hopelijk over een paar weken in de Samen Onderweg verder helpt met persoonlijke ervaringen en wijsheden. 
Alle goeds, en een hartelijke groet,

ds. Evelien Plaisier