Lieve gemeenteleden,
Hoe gaat het met jullie? Het is de laatste keer dat ik dat via deze weg aan jullie vraag. Ik kijk ernaar uit om jullie gezichten weer te zien. Want het is fijn geweest hoor, om contact te blijven houden via deze brief, maar ik miste de gemeenschap, het samen zijn, de interactie. Een boodschap de wereld insturen is toch wel even wat anders dan een gesprek waarin meerdere stemmen betrokken zijn, zelfs anders dan een preek in een kerkdienst, want ook daar zijn anderen actief betrokken. Tijd om weer bij elkaar te komen dus. Ik heb zin in de kerkdiensten in Uitgeest. Kerkdiensten die gelukkig ook nog steeds thuis mee te maken zijn, voor wie nog niet kan of durft te komen. Zie daarvoor Samen Onderweg. En natuurlijk is een kerkdienst niet de enige manier van contact: bel vooral, voor een gesprek of een afspraak. Ik hoop dat u daar geen drempel voor voelt, of dat het lukt om eroverheen te stappen.
Er is weer meer perspectief, meer mogelijkheid om vooruit te kijken. Wat een verschil met maart, toen de wereld elke dag wel weer anders leek, en je maar beter niet te ver vooruit kon plannen. Over perspectief gesproken: de synode van de Protestantse Kerk besprak afgelopen week een visienota met de titel “Van U is de toekomst”, verwijzend naar de tekst van Huub Oosterhuis:
Onze vader verborgen
uw naam worde zichtbaar in ons
uw koninkrijk kome op aarde
uw wil geschiede, een wereld
met bomen tot in de hemel,
waar water schoonheid, en brood
gerechtigheid is, en genade –
waar vrede niet hoeft bevochten
waar troost en vergeving is
en mensen spreken als mensen
waar kinderen helder en jong zijn,
dieren niet worden gepijnigd
nooit één mens meer gemarteld,
niet één mens meer geknecht.
Doof de hel in ons hoofd
leg uw woord op ons hart
breek het ijzer met handen
breek de macht van het kwaad.
Van U is de toekomst
kome wat komt.
“Van U is de toekomst, kome wat komt.” De visienota gaat over de kerk in een onzekere tijd, met een onzekere toekomst. De grondtoon daarin is genade: leven van wat je zomaar ontvangen hebt. Genade bevrijdt, corrigeert, volstaat, motiveert en ontspant. Het is kerk-zijn in het ontspannende besef dat we heel veel niet zelf in de hand hebben, dat de kerk van God is. Juist zo kunnen we voluit – en niet krampachtig – leven in en van dat bevrijdende verhaal. Het lijkt me goed en fijn om daar samen over door te praten, als we nadenken over onze kerkgemeenschap in Akersloot en Uitgeest.
Van U is de toekomst, kome wat komt. Ik weet geen betere zin om deze brievenreeks mee af te sluiten. Daarmee gaan we verder op weg. Alle goeds en graag (gauw) tot ziens of horens!
ds. Evelien Plaisier
 

Evelien